ണ്ടൊരു പാട്ടു കേള്പ്പൂ ദൂരെ നിന്നും.
കരിയിലകള്ക്കു മുകളിലൂടെങ്ങുന്നോ
ഓടി വരുന്നോരു പഴയ മഴ;
എന് ക്ലാസ്സുമുറിയുടെ മേല്ക്കൂരയില് വന്നു
പ്രണയമായ് പെയ്യുന്നിരു ഹൃദയങ്ങളില്.
ഏറെ മുഖങ്ങള്ക്കിടയിലാണെങ്കിലും
പ്രിയമെഴുമാമുഖം മാത്രം കണ്ട്
പ്രണയാര്ദ്രമാമാ മിഴികളില് നോക്കവേ
ഹൃദയത്തിലാ വിരല് തൊടുന്ന പോലെ.
കണ്ണുകള് ചേരുമ്പോള് ഹൃദയം തുടിക്കുന്ന
പ്രണയത്തിന് അത്ഭുതമറിയുന്നു ഞാന്,
നിന് കണ്ണില് നോക്കുമ്പോള് ഈ ഭൂവിലന്നേരം
നാം രണ്ടും മാത്രമാണെന്ന പോലെ.
വര്ഷങ്ങള്ക്കിപ്പുറം ആ മുഖമോര്ക്കുമ്പോള്
ആര്ദ്രനായ് പോവൂ ഞാനെന്തു കൊണ്ടോ.
കാലത്തിനാവില്ല മറ്റൊന്നു നല്കുവാന്
പ്രണയത്തിന് സുഖത്തിന്നു പകരം വയ്ക്കാന്.